Με αφορμή το ετήσιο μνημόσυνο του αντιστασιακού, Ιωάννη Ανδρεαδάκη, ο γιος του, κ. Γεώργιος Ανδρεαδάκης, έγραψε ένα κείμενο – αφιέρωμα σε μια ηρωική εποχή για τη χώρα και τη ζωή του πατέρα του.
Αναλυτικά, το κείμενο αναφέρει:
Η Λευτεριά θέλει θυσίες
Ο Γιάννης Ανδρεαδάκης γεννήθηκε στις 20 Οκτωβρίου 1922, το πρώτο από τα έξι παιδιά της οικογένειας του Δράκου Ανδρεαδάκη και της Ασπασίας Σαββάκη.
Πολέμησε στη μάχη της Κρήτης το Μάϊο του 1941 μαζί με τον πατέρα του και όλο τον ανδρικό πληθυσμό του Κρουσώνα.
Στην περίοδο της γερμανικής κατοχής συμμετείχε στην ένοπλη αντίσταση εναντίον του κατακτητή. Ως μέλος της Εθνικής Οργάνωσης Σατανά συμμετείχε σε πολλές και δύσκολες αποστολές. Τον Ιούνιο του 1942 συνελήφθη, μετά από τρεις απόπειρες καταδίωξής του, από ένα απόσπασμα γερμανών, χωροφυλάκων και συνεργατών τους. Στη διαδρομή προς το Βουλισμένο Αλώνι, προγραμματισμένο τόπο εκτέλεσης, δραπέτευσε με τη βοήθεια του χωροφύλακα Φαφατά γαμπρό των Γρηγοράκηδων από τον Κρουσώνα που απέτρεψε το δέσιμό του. Την περίοδο αυτή ο θάνατος ήταν ένας τακτικός μουσαφίρης, μόνιμος κάτοικος του χωριού, έμπαινε σε κάθε οικογένεια, διάλεγε, έπαιρνε, έφευγε. Πάνω από 100 τα θύματα στον Κρουσώνα και άλλοι τόσοι ανάπηροι.
Αρχές Ιουνίου του 1943 έφυγε για την Αίγυπτο μαζί με ένα μεγάλο μέρος του ένοπλου τμήματος από την παραλία του Αγίου Σάββα κοντά στα Καπετανιανά. Στην Αίγυπτο στις 15 Ιουνίου κατατάχθηκε στον ελληνικό στρατό όπου εκπαιδεύτηκε σε όλα τα όπλα συμπεριλαμβανομένων των πτώσεων με αλεξίπτωτα. Συμμετείχε σε ασκήσεις και επιχειρήσεις στην Παλαιστίνη και στη Συρία, έφθασε μέχρι το Χαλέπι, την Ιορδανία, το Λίβανο και τη Λιβύη.
Αναχώρησε από τη Χάιφα στις 4 Αυγούστου του 1944, μαζί με ολόκληρη την 3η Ορεινή Ταξιαρχία, μετέπειτα γνωστή ως ταξιαρχία του Ρίμινι, και τους Κρουσανιώτες Φραγκιουδάκη Αλέκο, Τζουλιαδάκη Γιώργη και Φραγκιαδάκη Γιώργο, για την Ιταλία με ρητή εντολή «Μη λησμονείτε ότι κρατάτε εις τας χείρας σας την τιμή και το μέλλον της Ελλάδος». Στις 11 Αυγούστου η Ταξιαρχία αποβιβάστηκε στον Τάραντα όπου ενώθηκε με το νεοζηλανδικό εκστρατευτικό σώμα που διοικούσε ο Αντιστράτηγος Φράιμπεργκ.
Το επόμενο δεκαήμερο η ταξιαρχία ενισχύθηκε με βαρύ οπλισμό με οχήματα που έφθασαν από τη Βηρυτό. Στις 7 Σεπτεμβρίου η Ελληνική Ταξιαρχία υπήχθη στην 1η Καναδική τεθωρακισμένη Μεραρχία αναλαμβάνοντας τον τομέα από το Ριτσιόνε μέχρι την Αδριατική αντικαθιστώντας στο μέτωπο την 3η Καναδική Ταξιαρχία. Οι Γερμανοί μετακίνησαν αρκετές δυνάμεις και προέβαλαν σθεναρή αντίσταση προκειμένου να αποτρέψουν την υπερκέραση της αμυντικής τους γραμμής.
Η προσπάθεια εκπόρθησης του Ρίμινι ξεκίνησε στις 14 Σεπτεμβρίου. Οι στρατηγοί των άλλων χωρών βλέποντας την ορμή των Ελλήνων έβγαλαν τα καπέλα τους και τα πέταξαν κάτω λέγοντας ότι οι Έλληνες είναι κουζουλοί. Στις 17 Σεπτεμβρίου κατέλαβαν το αεροδρόμιο του Ρίμινι. Στις 21 Σεπτεμβρίου τις πρώτες πρωινές ώρες, ύστερα από σκληρές μάχες και μεγάλο αγώνα, υψώθηκε η Ελληνική σημαία στο δημαρχείο της εγκαταλειμμένης πόλης του Ρίμινι. Η πρώτη φάση των επιχειρήσεων είχε ολοκληρωθεί με νεκρούς έξη αξιωματικούς και εβδομήντα εννέα οπλίτες. Δέκα έξη αξιωματικοί και εκατόν ογδόντα τέσσερεις οπλίτες τραυματίστηκαν συμπεριλαμβανομένου και του Γιάννη Ανδρεαδάκη. Η νικηφόρος μάχη του Ρίμινι, μια από τις πλέον σκληρές μάχες του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου, άνοιξε το δρόμο των συμμάχων προς το Βερολίνο και επίσπευσε το τέλος του πολέμου.
Στις 12 Οκτωβρίου 1944 ανακοινώθηκε η χαρμόσυνη είδηση της απελευθέρωσης της Αθήνας και ακολούθησε η διαταγή για επαναπατρισμό της Ταξιαρχίας. Στις 19 Οκτωβρίου η Ταξιαρχία συγκεντρώθηκε στο Ιέζι και τέλεσε επιμνημόσυνη δέηση στο κοιμητήριο των νεκρών τους. Στις 24 Οκτωβρίου ξεκίνησε η μετακίνηση με προορισμό τον Τάραντα. Στις 6 Νοεμβρίου 205 αξιωματικοί, 56 ανθυπασπιστές και 2503 οπλίτες επιβιβάστηκαν σε πλοίο που κατέπλευσε στον Πειραιά. Η αποχώρηση αυτή σηματοδοτεί τον τερματισμό της συμμετοχής Ελληνικών δυνάμεων στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο.
Η ελευθερία στηρίζεται στη δύναμη της ψυχής. Ο Γιάννης Ανδρεαδάκης καθημερινός άνθρωπος, ένας ήρωας με σάρκα και οστά που αγωνίστηκε για τη λευτεριά του τόπου του και της ανθρωπότητας. Μάχη της Κρήτης – Αντίσταση στη Μέση Ανατολή- Παλαιστίνη – Λίβανος – Συρία – Λιβύη – Ιταλία- Τάραντας – Ρίμινι –Αθήνα. Έκαμε το χρέος του στην πατρίδα, στην κοινωνία, στην ανθρωπότητα και στο Θεό.
Σήμερα, το μνημόσυνο αυτό στον ήρωα Γιάννη Ανδρεαδάκη είναι σιωπηρό μοιρολόι, ένα δάκρυ μέσα από την ψυχή μας για όλους τους χωριανούς που αγωνίστηκαν για την πατρίδα και την ελευθερία. Η σκέψη μας και η καρδιά μας ανοίγουν για όλους τους ανθρώπους της γης, σε κάθε σημείο που οι ισχυροί του πλανήτη προσπαθούν να επιβάλλουν μια νέα τάξη πραγμάτων και οι απλοί άνθρωποι αγωνίζονται για την ελευθερία, ενάντια σε όλες τις μορφές φασισμού.
